Het jaar 1981 was door de VN uitgeroepen tot "Jaar van de gehandicapten". Nou dat hebben we geweten! Ik was toen uitvoerend secretaris van de FAVI - de Arubaanse stichting van Visueel gehandicapten - en werd gesommeerd om op te draven voor een commissie van de Antilliaanse overheid. Een groep van twee mannen en twee vrouwen reisde alle zes eilanden af en logeerde in dure hotels, en riepen gehandicaptenorganisaties op om met hen te komen praten. Welnu, we dronken een glas en pisten een plas en dat was het dan. Of die commissie ooit een rapport heeft gemaakt weet ik niet, maar zo ja, dan is het vermoedelijk door de versnipperaar gegaan, want we hebben er nooit meer iets over gehoord. Maar die vier commissieleden hebben een leuke tid gehad, met behoud van salaris en vergoeding van reis- en hotelkosten. Een geweldig resultaat, toch!
Ik vrees met grote vreze dat het met al die dagen en jaren van ...niet anders is. De Verenigde Naties, en met name de UNESCO zijn dol op nutteloze manifestaties,want men moet toch iets te doen hebben, anders wordt het al te duidelijk dat sommige van de VN organisaties een soort werkverschaffing zijn voor quasi intellectuele weldoeners. Zoals die sympathieke Zweed, die jaren geleden namens de UNDP (United Nations Development Program) op Aruba rondliep om met name Artesanía te adviseren. zijn uiteindelijk geniale advies was dat men geitenleren stropdassen moest gaan maken om aan de toeristen te verkopen. Inmiddels heb ik geen idee wat er van Artesanía is geworden.
En nu hebben we weer een paar "dagen van ..." achter de rug. De laatste was de "Dag van de vrouw", waarvan iedereen schijnt te denken dat die bedoeld is om vrouwen te feliciteren, al kan niemand mij vertellen waarmee! Degenen die deze dag hebben verzonnen, hadden vermoedelijk de bedoeling dat men zich daarop zou bezinnen op de positie van de vrouw in de gemeenschap. Maar Tsaar Wladimir Wladimirowicsj Poetin toonde precies waar het om gaat: om de sexxistische benadering van de vrouw met de gedwongen glimlachenbd vrouwelijke piloten en Aeroflotstuwardessen om zich heen, tot meerdere eer en glorie van zijne majesteit de man! Zelfs vrouwelijke gezagsdragers bij ons putten zich uit in hoogdravende toespraken met felicitaties, die net zo sexistisch zijn als de manifestatie van Poetin. Want waar het werkelijk dringend om moet gaan, is de gelijkheid en gelijkwaardighyeid van de vrouw.
Daarvoor hadden we de dag van de moedertaal. De bollebozen van de UNESCO hadden wetenschappelijk vastgesteld wat voor ieder weldenkend mens een waarheid als een koe is, namelijk dat het het beste is dat kinderen les krijgen in hun moedertaal. Echter, onderwijs in de moedertaal is vrijwel op de hele wereld onmogelijk, zodat je je er beter op kunt bezinnen wat het beste alternatief is. En daarbij is de basisvraag: wat geeft het kind de beste kans op een goede toekomst. De Papiamentofanaten hebben daar geen boodschap aan, hoewel ze zelf hun niveau hebben bereikt dankzij een vreemde taal. Bovendien spreekt Minstens veertig percent van de kinderen op Aruba andere talen als moedertaal dan Papiaments En velen van die immigrantenkinderen schoppen het vaak nog verder dan de Arubaanse, zelfs nadat ze in Nederland zijn gaan studeren.
Tot tweemaal toe hebben we een "A a di Papiamento" gehad, namelijk in 1997 en 2018. En wat is het resultaat geweest? Heel simpel: het Papiaments is nog nooit zo verEngelst als na die jaren, met de overheid als afschrikwekkend voorbeeld.
Straks hebben we 365 dagen van ... en kunnen de holle frasenschrijvers zich uitbundig uitleven en de opinieschrijvers een hartverlamming bezorgen.
Henk de Beijer